Η τελειότητα της απόστασης

Το κομμάτι που λείπει 

είναι κρυμμένο μέσα σ΄εκείνο 

που είναι πάντα εκεί.

Όμως κουράστηκα να ψάχνω! 

Μέσα σε σένα και σε μένα 

θα υπάρχει πάντα 

μια ανεπαίσθητη απώλεια, 

μια ημιτελής κατανόηση, 

μια σπασμένη παρήχηση 

που θα δηλώνει 


την τελειότητα της απόστασης...



The missing piece
is hidden in what
is always there.
But I’m sick of searching!
In you and in me
there will always be
a slight sense of loss,
an incomplete understanding,
a broken alliteration
indicative of
the perfection of distance…

Παπαμιχαήλ Γεωργία 
                                                                                                                                                                                
Συλλογή: "Η τελειότητα της απόστασης" Εκδόσεις "Εντύποις"

Μετάφραση: Γεωργία Σερμαμόγλου-Σουλμαΐδη  

Σαν Μαργαριτάρι...

      ...στ' άδειο μαξιλάρι

Πήρε τ' αγέρι το λευκό σου χέρι 

Κι αγκαλιά μου που άλλο δεν κοιμάται

Καθώς χαράζει τ' ουρανού το νάζι 

Καλεί την λησμονιά 

Μα κάθε αστέρι της ψυχής μου ταίρι 

Πριν μας αφήσει και χαθεί στην δύση 

Όλο ρωτάει κι η νύχτα μαρτυράει 

Το χάδι τι κρυφό 

Χρυσά λουλούδια φτιάχνουν τα τραγούδια 

Χρυσό στεφάνι στον ωκεανό σου 

Σαν Εύα ψάχνω να βρω στο πλευρό σου 

Το άλλο μου μισό 

Εκτέλεση-ηχογράφηση: Παπαμιχαήλ Γεωργία

Μουσική: Καρμίρης Παναγιώτης

Ποίηση: Παπαμιχαήλ Γεωργία
__________________________________________________________

Ψηφιακή Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: Cathy Rapakoulia Mataraga

εν τω(ν) πολλώ(ν) τo...

 ...«πολιορκώντας»

Κορμί πού να σ’ αφήσω 

δε φτάνει η απαλότητα, 

το φευγαλέο πέρασμα

απολύτρωση δεν έχει. 

Οι εποχές,

τραβάνε στον ορίζοντα τις νύχτες· 

κι εδώ... σκοτάδι. 

Ακόμα δεν ξεπέρασα τις μυρωδιές. 

Λεμονανθούς κατάπιε το φεγγάρι 

κι έσταξε στα πατζούρια να δακρύσουν. 

Δεν την αντέχω αυτή τη νύχτα. 

Δεν την αντέχω άλλο... μ’ ακούς;

Θα σπάσω την ακόρεστη εμμονή

μ’ αυτή θ’ ανάψω μια φωτιά 

στο κέντρο των αγγέλων.

Να κάψω δαίμονες που μέσα μου χορεύουν.



Στου θρήνου την αντήχηση

που λέει παραιτήσου,

διακρίνω τη φωνή σου.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "από σιωπή" Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath

περιρ...

....ρέων

Λευκός καλπασμός ταπεινοφροσύνης

Συντρέχει των αστεριών... ελευθερία.

Τα χαμηλωμένα πρόσωπα, ψηλά ατενίζουν.

Σύμμαχοι γλάροι

προσφέρουν των ουράνιων κήπων τα στήθη.

Τα ραγισμένα κρανία, να χορτάσουν αγνότητα.


Ιερή βοήθεια στη μικρότητά μας 

το «περίπου» όνειρο

που μας φτάνει.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "από σιωπή" Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath

πνίγοντάς την...

Ιδιόμορφη υγρασία

μέσα στα άρρωστα μυαλά των οίκων.

Γνώση η απάντηση, χωρίς ενοικίων αποδείξεις.

Στο μαύρο, κόκκινο αφήνω,

παρεμπιπτόντως άγνωστο.

Ο χρόνος δεν ακούει τη ζωή,

πώς θα περάσει η νύχτα;

Με παγωμένα όνειρα, αργεί να ξημερώσει.

Τα μάτια λυτρώνουν την απελπισία,

πνίγοντάς την...


Ο πονεμένος ή πεθαίνει ή ονειρεύεται.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "από σιωπή" Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath

Γνώριμος Φίλος το...

"Το μυστήριο της έμπνευσης" ακρυλικό σε καμβά 90χ70 (2003), Σολωμάντζαρος

φίλος...γν-ώριμος

Θεατρικός μονόλογος στο παράθυρο. 

Πράξη πρώτη: Αλήθεια. 

Η ανεκπλήρωτη βροχή 

στην εκπληρωμένη προδοσία; 

Ανώφελο σχέδιο. 

Σχετικά με το άσχετο

να λυπάσαι για το απρόβλεπτο ή

για το προβλεπόμενο; 

Θετική η παρέμβαση! 

Θεϊκή η επέμβαση! 

Ο ασθενής σε κώμα 

κι εγώ, αλλάζω παράγραφο... 

Μα πρώτα βάζω θαυμαστικό στον παίχτη! 

Βαλς για μοναχικές καρέκλες, 

κακός ηθοποιός ή ψεύτης; 

Πόρτα ανοιχτή, να μπάζει ο θάνατος, 

της μνημοσύνης ρέκβιεμ. 

Στα οστά της αντοχής

γνώριμος φίλος το κοράκι.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "από σιωπή" Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath

κι ας ξυπν... ήσουν

κι ας ξυπν... ήσουν

Ψάχνουν οι έρωτες φωνές που τρέμουν, 

ανάσες και σκιές στο φως


τη δύση να στεριώσουν. 

Να τρέξει αντάμωση, 

να μη μας βρει το καληνύχτα... 

Έλα, έλα και κάθισε κοντά μου, 

αγάπα με... είπες· 

κι έπαψε η νύχτα να μετράει 

και τα σεντόνια μίλησαν 

σαν έγραψε στο σώμα η απουσία. 

Έλα, έλα κοντά μου, 

αγάπα με... είπες· 

κι εγώ τον ουρανό κοιτάω 

να βρω ένα δειλινό,

για να σε περιμένω. 

Πάντα ανταμώνουμε

σαν οι σκιές αποκοιμιούνται.. 

Αχ έλα, έλα και κάθισε κοντά μου.

Δε χάθηκε ο κόσμος κι αν ξυπνήσουν.

Γεωργία Παπαμιχαήλ

________________________________________________________

από τη συλλογή "από σιωπή" Εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός

Ψηφιακή  Επιμέλεια - Προσαρμογή στο Blog: mataraga.kath